هدست جدید سونی

 

چشم‌های خود را ببندید و به دنیای مجازی بازی‌ها بروید؛ پشت فرمان سریع‌ترین ماشین‌های دنیا بنشینید و تا جایی که می‌توانید روی پدال گاز فشار دهید؛ در قامت یک سرباز با عجیب‌ترین سلاح‌های جنگی با دشمنان مبارزه کنید یا حتی در حضور هزاران تماشاچی در بهترین تیم‌های فوتبال جهان بازی کنید.

ماه گذشته در کنفرانس GDC 2014 که در سان فرانسیسکوی آمریکا برگزار شد، سونی به صورت رسمی از هدست مجازی Virtual Headset رونمایی کرد. این محصول که بر پایه واقعیت مجازی عمل می کند، یک رابط ویدئویی برای کنسول بازی جدید سونی است. این محصول به کاربران پلی استیشن4 اجازه می دهد بسیار واقعی تر از قبل و دقیقا مقابل چشمان خود بازی کنند. این تنها محصولی نیست که بر پایه واقعیت مجازی عمل می کند. هدست جدید سونی در کنار عینک هوشمند گوگل و دیگر گجت های پوشیدنی در کنار واقعیاتی که چشمانتان می بیند، شما را از واقعیت های دیگری هم مطلع می کند.

واقعیت مجازی چیست؟

اواخر دهه 50، یک هنرمند به نام مک کارتیسم با شبیه سازی صحنه یک کنسرت با صدای الویس پریسلی ایده ای به وجود آورد که بعدها با نام واقعیت مجازی شناخته شد. در حقیقت واقعیت مجازی نوعی فناوری است که به افراد امکان می دهد در محیطی شبیه سازی شده قرار بگیرند.

کاربر با کمک این فناوری در محیطی قرار می گیرد که در دنیای واقعی وجود ندارد، اما با توجه به تاثیری که روی فرد ایجاد می کند، واقعیت محسوب می شود. این تکنیک که به اختصار با نام vr شناخته می شود، با وجود قدمت بسیار زیاد، در سال های اخیر توجه شرکت های دیجیتالی زیادی را جلب کرده و پیشرفت چشمگیری داشته است.

واقعیت مجازی از چهار عنصر اصلی تشکیل شده است؛ دنیای مجازی، غوطه وری، بازخورد حسی و تعامل. ابزارهای دیجیتالی واقعیت مجازی اکنون بیشتر به شکل عینک هوشمند و نمایشگرهای مجازی برپایه همین چهار عنصر اصلی استوار هستند و هر روز امکاناتی جدید تر در اختیار کاربرانشان قرار می دهند. عینک، گوشی، دستکش و لباس های ویژه ای که به تجهیزات و حسگرهای مختلف مجهز است، شرایط لازم را برای قرار گرفتن و تعامل با این محیط مجازی ایجاد می کند. اکنون ارتش و صنایع دفاعی بیشترین استفاده را از واقعیت مجازی در مدل سازی و آموزش دارند. آینده واقعیت مجازی به طور دقیق مشخص نیست و مانند تمام فناوری های دیگر هیچ سقفی برای آن قابل تصور نیست، اما پیشرفت این تکنیک در کنار تمام خوبی هایش همیشه با یک ترس نیز همراه بوده است؛ ترس غرق شدن در دنیایی که با وجود تمام شباهت هایش به دنیای واقعی انسان ها، با آن فاصله دارد.

عینک هوشمند گوگل

شرکت گوگل را باید به عنوان پرچمدار فناوری واقعیت مجازی دانست، زیرا این شرکت با تولید عینکی هوشمند به نام «گوگل گلس» بار دیگر آتش تنور تولید محصولات واقعیت افزوده را داغ کرد و با عرضه آن، انحصار تولید این محصولات توسط ارگان هایی مانند صنایع دفاعی، هوافضا و سینما را شکست و به دست مردم سپرد. هدست گوگل که به شکل یک عینک است به وسیله یک منشور شفاف، تصاویر را به صورت پرتو به چشم راست فرد منتقل می کند. شفافیت منشور باعث می شود تصاویر ارائه شده از عینک گوگل مشکلی برای دید عادی شما ایجاد نکند. در واقع انگار به یک نمایشگر ۲۵ اینچی در فاصله 5/2متری نگاه می کنید. همچنین باید کمی به بالا در جهت راست نگاه کنید تا اطلاعات ارسالی عینک را به طور دقیق ببینید.

عینک گوگل از هیچ بلندگوی بیرونی استفاده نمی کند و صدا با انتقال از استخوان جمجمه به پرده صماخ کاربر شنیده می شود. قدرت تعامل با محیط مجازی از طریق عینک تا حدودی کم است و کاربر فقط از طریق قسمت لمسی که در کنار عینک قرار دارد می تواند با عینک ارتباط برقرار کند. برای همین یک رابط کاربری مانند تلفن های هوشمند اپل و اندروید برای کنترل این دستگاه الزامی است.

با آن که اکنون در بازار ایران هم این محصول را می توانید با قیمتی نجومی پیدا کنید، اما محصول خارق العاده گوگل هنوز به مرحله نهایی نرسیده و تیم سازنده آن روی امکانات بخصوص نرم افزاری اش در حال کار است. بتازگی گوگل با دو برند ری بن و اوکلی برای ساخت عینک هایش قراردادی بسته تا هم بتواند قیمت نهایی محصول را کاهش دهد و هم طراحی ظاهری گوگل گلس را با مد روز هماهنگ کند.

تب داغ مجازی ها

طرح عینک هوشمند گوگل از همان ابتدای کار با استقبال خبری بسیار بالایی مواجه شد و برای مدت ها گوگل را در تیتر اخبار نگه داشت. همین توفیق جهانی کافی بود تا مانند هر طرح پرطرفدار دیجیتالی دیگر، سایر شرکت های تولیدکننده محصولات دیجیتالی نیز به فکر ارائه گجت هایی از این نوع بیفتند. دو شرکت Sony و avegant با تولید نمایشگرهای پوشیدنی گام نخست خود را محکم برداشتند. این دو محصول با وجود این که در رده محصولاتی با قابلیت نمایش واقعیت مجاز قرار می گیرند، اما کاربردی کاملا متفاوت نسبت به عینک گوگل دارند.

فیسبوک نیز که حسابی در خرید شرکت های دیگر مانند اینستاگرام و واتس آپ فعال است، با خرید شرکت واقعیت مجازی Oculus با قیمت دو میلیارد دلار نشان داد برنامه هایی برای وارد شدن به این عرصه دارد. این شرکت با هدست واقعیت مجازی مشهور Oculus Rift یکی از پیشگامان تکنولوژی واقعیت مجازی محسوب می شود و بسیار زودتر از گوگل به این فناوری پا گذاشته است.

شرکت سامسونگ نیز حدود یک سال پیش پتنتی را برای عینک هوشمند خود ثبت کرده است و به نظر می رسد تا اواسط سال ۲۰۱۴ خبرهای رسمی تری از آن به گوش برسد. در چنین فضای رقابتی ای به نظر می رسد سال جدید جولانگاه عینک های هوشمند و محصولات واقعیت مجازی شرکت های مختلف باشد و باید دید غول های دیگری مانند مایکروسافت و اپل نیز برنامه ای برای ورود به این کارزار دارند یا نه. اگر گجت های واقعیت مجازی با همین سرعت به پیشرفت خود ادامه دهند، ممکن است تا چند سال آینده تعریف نسل بشر نسبت به آنچه به عنوان دنیای واقعی می شناسد به طور کامل دستخوش تغییر شود.

درمان ترس با واقعیت مجازی

«برای غلبه بر ترست، باید آن را در آغوش بگیری.» این جمله ای است که استاد بتمن در فیلم نولان به او می گوید. این گزاره نوعی درمان برای فوبیا محسوب می شود، اما در دنیای واقعی رویارویی با ترس چندان هم کار آسانی نیست، زیرا نمی شود کسی را که از رویارویی با شیر می ترسد یا ترس از ارتفاع دارد، مجبور به انجام این کار کرد، اما با کمک واقعیت مجازی می توان این تجربه ترسناک را بدون این که خطری برای کسی داشته باشد، انجام داد.

 

 

 

یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه ویرجینیای غربی با کمک ابزارهای دیجیتالی روی چنین تجربه هایی کار می کند تا با ایجاد یک سناریوی ترسناک برای بیمارانش به درمان آنها بپردازد. کریستین سیربو، سرپرست این گروه می گوید: ما مدل های مختلفی را برای مقابله با ترس طراحی کرده ایم که بعضی از آنها پیچیده و بعضی دیگر نیز بسیار ساده است. برای مثال در روشی که برای غلبه بر ترس از صحبت کردن در جمع طراحی شده است، فرد به محض این که تجهیزات را به خود وصل می کند در میان یک گروه ۲۰ نفری قرار می گیرد و باید برای آنها سخنرانی کند. محققان با کنترلی که روی این گروه مجازی دارند، می توانند چاشنی کار را کمی بیشتر کنند تا فرد بیمار در شرایط سخت تری قرار گیرد.

احساس خستگی و ناراحتی یا حتی بیشتر از آن مانند پرت کردن کاغذهای مچاله شده به سمت بیمار از جمله کارهایی است که می توان با این روش انجام داد. این موقعیت ها اجازه می دهد درمان در زمینه های مختلف را تجربه کنید، بدون این که خطری شما را تهدید کند.